مقایسه مهاربندهای واگرا و همگرای هفت با هشت و ترکیبی در سازه های فولادی با استفاده از آنالیز پوش آور

با توجه به محدودیتهای معماری در طراحی سازه ها بعضا اتفاق می افتد در یک قاب از چند نوع مهاربند واگرا و همگرای حالت های هفت، هشت و ترکیبی استفاده می شود که ضرورت بررسی فرق بین این حالت ها قابل چشم پوشی نیست. از این رو هدف از این تحقیق بررسی کارایی مهاربند واگرای هفت با هشت و ترکیب این دو سیستم به صورت یک طبقه هشت و یک طبقه هفت و مقایسه آن با مهاربند همگرا در سازه های فولادی با استفاده از آنالیز استاتیکی غیر خطی است. در این تحقیق چهار نوع قاب 5، 10، 15و 20 طبقه مورد بررسی قرار گرفته، در تحقیق انجام شده ضریب رفتار، ضریب افزایش مقاومت و نیروی طراحی مهاربندهای واگرا تحت بار جانبی معادل استاتیکی مورد بررسی قرار گرفته و همچنین مقدار برش پایه، قابلیت جابجایی و ضریب سختی الاستیک مهاربندهای همگرا با واگرا مقایسه گردیده است. تحقیق به عمل آمده نشان داد ضریب رفتار حالت ترکیبی از بقیه حالت ها بیشتر است بنابراین استهلاک انرژی و شکل پذیری حالت ترکیبی نیز بیشتر است در مقابل نیروی طراحی حالت هفت از بقیه حالت ها بیشتر بود. در مقایسه مهاربندهای واگرا با همگرا، مهاربند همگرا در همه موارد مورد مطالعه قابلیت بیشتری داشت. بنابراین پیشنهاد میشود در طراحی لرزه ای از مهاربند واگرای ترکیبی و در طراحی به روش تنش مجاز از مهاربند واگرای نوع هفت و مهابندهای همگرا استفاده شود، همچنین براساس نتایج بدست آمده ضریب رفتار مهاربند نوع ترکیبی 9، نوع هشت 6.5 و نوع هفت 5 در نظر گرفته شود. کلمات کلیدی: مهاربند واگرا – مهاربند همگرا- ضریب رفتار سازه – طیف ظرفیت – اضافه مقاومت- نیروی طراحی ضریب سختی الاستیک